چ سخته......
کاش میشد سرنوشت را از سر نوشت.....
چه سخته یک رنگ باشی توی دنیایی ک
ادماش واسه پر رنگ شدن حاضرن هزار رنگ بشن....
چه سخته از بغض گلودرد بگیری وهمه بهت بگن
لباس گرم بپوش.....
چه سخته وقتی ک باید عادت کنی ک دیگه عادت
نکنی....
چه سخته تموم رفقاتو بخاطرش بذاری تو لیست رد اما
خودت ب خاطر کسی دیگ بری تو لیست خط خورده
ها....
چه سخته دوسش داشته باشی وفک کنی ک دوستت
داره ویگانه هستی تو باشه و تو یکی از هزاران لذت
او...
چه سخته اونی ک دوسش داری دیگ تو این دنیا نباشه
اما سختر از اون این ک دست تو دست کناردشمنت
نشسته باشه...
چه سخته نبودن کنار ادم هایی ک اگ کنارشون هم
باشی دلت واسشون تنگ میشه...
چه سخته روز تولدتو همه بهت تبریک بگن جز اونی ک
ب خاطرش زنده ای....
چه سخته ب اونی ک دوسش داری بال وپر بدی ووقتی
پرواز یاد گرفت واس یکی دیگ بپره...
چه سخته عشقت چنان کیشت کنه ک سال های سال
مات بمونی...
چه سخته واس اون یه روز بشکنه غرورت .اون نخواد اما
همیشه بمونه سنگ صبورت...
چه سخته کسی تنهات بذاره ک ب جرم با اون بودن
همه تنهات گذاشتن...
چه سخته وقی همه سراغ کسی ومیگیرن ک فقط تو
میدونی نیست .... سختر از اون وقتیه ک مجبوری لبخند
بزنی وبگی خوبه..............
واقعا سخته......
ولی خودمونیما تو هم بد تر از من همیشه تو نت ولی که....فاطمه.ن و بقیه خودشونو کشتن از تست زدن بعد من و تو میایم نظرای وبلاگمونو جواب میدیم فرت فرت پست میذاریم...والا...
منم لینکت کردم مهربون...